เมื่อวันอาสาฬหบูชาที่ผ่านมาได้หยุด 1 วัน ก็เลยไปเที่ยว Museum Siam มา เป็นพิพิธภัณฑสถานแห่งใหม่ที่ได้รับการกล่าวขวัญถึงว่ามีสื่อที่ปฏิสัมพันธ์กับผู้ชมได้อย่างไม่น่าเบื่อ(ดูจะใช้ศัพท์สูงจังเลยวันนี้)
ดังนั้นที่พวกเราเรียกว่าพิพิธภัณฑ์กันนั้นผิดหมดเลย(เพิ่งจะรู้เหมือนกันนะเนี่ย)
ไปถึงประมาณ 10:30 อย่างแรกเลยที่รู้สึกว่าที่นี่ต่างกับที่อื่นจริงๆ อย่างแรกที่เห็นชัดๆ คือคนเยอะ ปกติไปพิพิธภัณฑสถานอื่น ที่จะกว้างๆ ไม่เบียดกัน ต่างคนก็ต่างดูไป ยิ่งบางที่ไม่ค่อยมีคนไปแทบจะไม่เห็นหน้าค่าตาคนอื่นเลย จนบางทีกลัวใครมาดักปล้น
อย่างที่สองคือเหมือนนิทรรศการมากกว่า พิพิธภัณฑสถาน ถ้าว่ากันตามความหมายที่นี่ก็มีสิ่งของที่รวบรวมเพื่อเป็นประโยชน์ต่อการศึกษา เหมือนกัน แต่ที่เราจะคุ้นเคยกันก็คือ สถานที่ซึ่งมีของเก่าเยอะๆ ถ้วย ชาม ไห มีด กระดูก อะไรต่อมิอะไร อยู่ในตู้กระจก (ยกเว้นถ้าเป็นวิทยาศาสตร์จะเป็นอีกแบบ) แต่ที่นี่ของเก่ามีอยู่ค่อนข้างน้อย ส่วนใหญ่จะเป็นป้าย รูปภาพ คำอธิบาย วีดีโอ อธิบายความเป็นมาของไทยเรา
อย่างสุดท้ายคือ ดูไฮเทคมาก ไม่รู้คนอื่นเป็นหรือเปล่า แต่ภาพติดตาของเราพิพิธภัณฑสถานในบ้านเรามันจะเก่าๆโทรมๆ ถ้ามีปุ่มให้กดฟังคำอธิบายก็ให้เตรียมใจไว้เลยว่า ถ้าปุ่มไม่หายไป ก็กดแล้วไม่มีเสียง คงจะเนื่องด้วยงบประมาณอันมหาศาลในการบำรุงนั่นเอง แต่ที่นี่บอกได้เลยว่าของ 95% ยังใช้ได้ดีอยู่ สนุกสนานกับการดูมากๆ ไม่รู้เพราะยังใหม่อยู่หรือเปล่า ก็ได้แต่หวังว่าผู้เข้าชมจะช่วยกันรักษาของให้อยู่ไปนานๆ
web ของ Museum Siam www.ndmi.or.th อ้อลืมบอกไปเข้าฟรีนะคะ
ปล.
มาพูดถึงความหมายกันก่อน ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2525 กล่าวไว้ว่า
พิพิธภัณฑ์ หมายถึง สิ่งของต่างๆ ที่รวบรวมไว้เพื่อประโยชน์ในการศึกษา เช่น โบราณวัตถุ หรือ ศิลปวัตถุ
พิพิธภัณฑสถาน หมายถึง สถาบันถาวรที่เก็บรวบรวมและแสดงสิ่งต่างๆ ที่มีความสำคัญด้านวัฒนธรรม หรือ ด้านวิทยาศาสตร์ โดยมีความมุ่งหมายเพื่อให้เป็นประโยชน์ต่อการศึกษาเล่าเรียน และก่อให้เกิดความเพลิดเพลินใจ
<ที่บ้านก็ไม่มีพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถานหรอก ไปลอกน้องวิกกี้(พิเดีย)มา>
ดังนั้นที่พวกเราเรียกว่าพิพิธภัณฑ์กันนั้นผิดหมดเลย(เพิ่งจะรู้เหมือนกันนะเนี่ย)
ไปถึงประมาณ 10:30 อย่างแรกเลยที่รู้สึกว่าที่นี่ต่างกับที่อื่นจริงๆ อย่างแรกที่เห็นชัดๆ คือคนเยอะ ปกติไปพิพิธภัณฑสถานอื่น ที่จะกว้างๆ ไม่เบียดกัน ต่างคนก็ต่างดูไป ยิ่งบางที่ไม่ค่อยมีคนไปแทบจะไม่เห็นหน้าค่าตาคนอื่นเลย จนบางทีกลัวใครมาดักปล้น
อย่างที่สองคือเหมือนนิทรรศการมากกว่า พิพิธภัณฑสถาน ถ้าว่ากันตามความหมายที่นี่ก็มีสิ่งของที่รวบรวมเพื่อเป็นประโยชน์ต่อการศึกษา เหมือนกัน แต่ที่เราจะคุ้นเคยกันก็คือ สถานที่ซึ่งมีของเก่าเยอะๆ ถ้วย ชาม ไห มีด กระดูก อะไรต่อมิอะไร อยู่ในตู้กระจก (ยกเว้นถ้าเป็นวิทยาศาสตร์จะเป็นอีกแบบ) แต่ที่นี่ของเก่ามีอยู่ค่อนข้างน้อย ส่วนใหญ่จะเป็นป้าย รูปภาพ คำอธิบาย วีดีโอ อธิบายความเป็นมาของไทยเรา
อย่างสุดท้ายคือ ดูไฮเทคมาก ไม่รู้คนอื่นเป็นหรือเปล่า แต่ภาพติดตาของเราพิพิธภัณฑสถานในบ้านเรามันจะเก่าๆโทรมๆ ถ้ามีปุ่มให้กดฟังคำอธิบายก็ให้เตรียมใจไว้เลยว่า ถ้าปุ่มไม่หายไป ก็กดแล้วไม่มีเสียง คงจะเนื่องด้วยงบประมาณอันมหาศาลในการบำรุงนั่นเอง แต่ที่นี่บอกได้เลยว่าของ 95% ยังใช้ได้ดีอยู่ สนุกสนานกับการดูมากๆ ไม่รู้เพราะยังใหม่อยู่หรือเปล่า ก็ได้แต่หวังว่าผู้เข้าชมจะช่วยกันรักษาของให้อยู่ไปนานๆ
web ของ Museum Siam www.ndmi.or.th อ้อลืมบอกไปเข้าฟรีนะคะ
ปล.
nunita
July 18 5:23 AM
ได้ข่าวว่า เฮลล์บลูบอยภาค 2 ไม่ค่อยสนุก
จริงเหรอๆ
|
ความจริงโดยรวมก็สนุกนะหนูนิด ซึ่งคนส่วนใหญ่ก็ชอบ Hellboy กัน แต่เขาไม่ชอบ Hancock นะ เราเป็นส่วนน้อย T_T
July 17 10:30 PM
พี่ก็ชอบเรื่องนี้มากกว่า Hell Boy นะ ถึงแม้จะบู้น้อยไปนิดนึง แต่ฮาและซึ้งกว่า
|
รู้สึกว่าพี่เต่าพยายาม comment มากเลย ไม่รู้จะ comment อะไร อ่านเฉยๆ ก็ได้ หนูไม่ว่าอะไรแล้ว :P
ไม่ทำไมค่ะ ใครจะกล้าทำอะไรน้องแฮทล่ะคะ
ก็ต้องแสดงตัวไงคับ ว่าเข้ามาอ่าน เป็นการแสดงความคิดเห็นด้วยไง(ถึงแม้จะไม่มีสาระเลยก็ตาม) อิอิ
ตอบลบSpace ของน้องยู้จะได้ไม่เหงา ^^
ชีวิตมีแต่ สาระ + ความรู้ มากมาย
ตอบลบหัดไร้สาระกับไอ้ต้นบ้างดิพี่ยู้ - -
โอ้ พิพิธภ้ณฑ์ไทยยกระดับทัดเทียมนานาประเทศแล้วหรือนี่
ตอบลบไว้ต้องไปดู :D