La Mancha กับ วงกตมรณะ

ไม่ได้ up มาตั้งนานเพราะมัวไปติดเกม+หนังสืออยู่จ๊ะ

ความจริงแล้ว La Mancha กับ วงกตมรณะ ไม่มีอะไรเกี่ยวกันเลยแม้แต่น้อย แต่อยากเขียนรวมกัน แค่นั้นเอง

เอาเรื่องแรกก่อน วงกตมรณะเล่ม 33 ออกแล้ววววววววว!!!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด หลังจากที่รออยู่นาน จนกลัวว่ากองเซ็นเซอร์จะไม่ยอมให้พิมพ์เรื่องนี้ต่อซะแล้ว ทำไมน่ะเหรอ?? ก็ในเรื่องนี้มีเกย์อยู่คู่นึงน่ะสิ อ๊ะๆ ไม่ใช่การ์ตูนเกย์นะ เนื้อเรื่องเป็นแนวสืบสวนผสมดรามา อ่านแล้วรู้สึกว่าโลกนี้ก็ยังมีคนดีอยู่เยอะ และอยากจะทำดีกับคนอื่นให้มากขึ้นด้วย

คนอ่านเรื่องนี้คงจะเป็นสาวๆซะส่วนใหญ่ เพราะมีแต่ตัวเอก แสนดี แถมยังหน้าตาดีด้วย

วันที่เรื่องนี้ออกไปดูหนังพอดี น้องสาวก็โทรมาบอกว่า ซื้อการ์ตูนกลับบ้านด้วยนะ พอรู้ว่าเรื่องนี้ออกก็แจ้นไปร้านการ์ตูนเลย แล้วก็หาไม่เจอ T_T (ร้านตรงชั้น 7 มาบุญครอง) ไม่รู้ว่าเขาไม่เอามาขายหรือขายดีจนหมดอย่างรวดเร็วก็ไม่รู้

ก็เลยลงมาซื้อที่ร้านมดแดงตรงชั้น 1 โบนันซ่าแทน ถ้าไม่มีกำลังคิดว่าจะถ่อไปถึง Ozone ตรงกลางสยามเลยดีไหม

ถ้าว่าง + ไม่ลืมจะมาแนะนำเรื่องนี้ให้อ่านกันนะ

 

เรื่องที่สอง เพิ่งไปดู Man of La Mancha (สู่ฝันอันยิ่งใหญ่) มาเมื่อวาน

สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดด++

ทั้งร้อง เล่น เต้น ยก เสียงก็สุดยอด ฟังแล้วสั่นประสาทมาก

ตอนแรกอ่านเรื่องย่อแล้ว ก็ไม่รู้เรื่องเท่าไหร่ เลยลังเลใจว่าจะไปดูดีหรือเปล่า อยากดูเพราะเรื่องนี้เขาดัดแปลงมาจากละครบอร์ดเวย์ที่ดังมากเรื่องหนึ่ง แถมยังประสบความสำเร็จมาแล้วในอดีต แต่ว่าดูท่าเรื่องจะเป็นปรัชญา กลัวจะดูยากเกินไป เสียดายตังค์

สรุปแล้วก็เลยไปดู แต่ซื้อบัตรราคาถูกกว่าปกติ ซึ่งไปดูแล้วก็เสียดาย เสียดายน่าจะซื้อบัตรแพงกว่านี้นะเนี่ย T_T นั่งไกลไป

ถ้ารู้ว่าดีขนาดนี้กล้าซื้อบัตร 2500 เลยนะเนี่ย (แต่จะไม่กล้าบอกแม่ -> ไม่บอกได้ไงฟะ ได้ข่าวว่าพาแม่ไปดูด้วย) ใครชอบละครเพลง แนะนำเลยยังเหลือรอบอยู่จนวันอาทิตย์นะจ๊ะ

คิดว่าเรื่องนี้นอกจากเขาทำมาดี สนุกด้วยตัวของมันเองแล้ว ยังไม่มีเรื่องขัดลูกหูลูกตาว่า เรื่องนี้จะใช้ดันใครอีกล่ะ!! ดูฟ้าจรดทราย กับ บัลลังค์เมฆ ก็ดีนะ แต่ว่าทำไมต้องดันกันออกนอกหน้าขนาดนั้นด้วย - -"

แล้วก็ใครที่จะไปดูละครเวที หรือรู้จักใครที่จะไปดู ช่วยเตือนๆ กันให้มีมารยาทกันหน่อยนะคะ ไม่รู้เพราะครั้งนี้นั่งริมหรืออย่างไร เห็นคนเข้าสายเยอะมาก (พวกนี้น่าจะไม่ให้เข้าซะให้เข็ด) มีพวกลุกออกไป เข้ามาอีก น่าจะเข้าห้องน้ำมาให้เรียบร้อยก่อนนะ (ถ้าพี่เป็นโรคกระเพาะปัสสาวะอักเสบ ก็ขอโทษด้วยแล้วกัน แต่ทีหลังก็น่าจะจองที่ริมๆ หน่อยนะ ถ้ารู้ว่าต้องเดินออกไปฉี่บ่อยๆ) แล้วก็เขาบรรเลงเพลงโหมโรงกันแล้ว ยังเดินไปเดินมาอยู่นั่น มีอยู่คนนึงเข้าโรงก็สายแล้ว ยังเดินมาทักทายญาติกันอีก - -" ช่วยคิดถึงคนข้างหนังแล้วก็ให้เกียรติ นักดนตรี นักแสดงกันหน่อยนะคะ

ก่อนดูกังวลเล็กน้อยว่าจะดูไม่เข้าใจ ซึ่งก็ไม่เข้าใจจริงๆ..............เฮ้ย! ไม่ใช่ เข้าใจ อาจจะไม่เข้าใจถ่องแท้ว่าเรื่องต้องการสื่ออะไร แต่ก็สามารถเข้าใจท้องเรื่องและลุ้นตามไปได้อย่างไม่มีสะดุด เรียกว่าไม่ต้องปีนบันไดดู ข้อคิดก็พอจะเข้าใจอยู่บ้าง(มั้ง) รู้สึกเหมือนตอนอ่านบทความภาษาไทยตอนมัธยม แล้วอาจารย์ถามว่าเรื่องนี้ต้องการสื่ออะไรนั่นแหละ อ่านแล้วเข้าใจเรื่อง แต่ว่ามันสื่ออะไรหนูไม่แน่ใจค่ะ อิอิ

การร้องเพลงนั้นสุดยอดอยู่แล้ว เนื้อเพลง ทำนอง ดนตรี น้ำเสียง ฟังแล้วได้อารมณ์เลยว่า ตอนนี้อารมณ์ของเรื่องดำเนินไปอย่างไรแล้ว สนุกสนาน เจ็บปวด รัก โดนกลั่นแกล้ง (อันนี้ฟังด้วยหูคนทั่วไปอย่างเราๆนะ)

การจัดฉาก จัดไฟก็ดีให้อารมณ์ของฉากนั้นๆ ขึ้นมาเลยทั้งที่บางครั้งก็มีแต่องค์ประกอบไม่กี่อย่าง บางฉากรู้สึกว่าสุดยอดมากๆ แต่บางฉากก็เหมือนกับเรื่องอื่นๆ

การเต้นนี่ไม่ต้องพูดถึง อลังการทุกชุด(ถึงแม้จะแอบเห็นไม่พร้อมกันอยู่บ้าง) มีทั้งตีลังกา(นึกว่ากายกรรม) หมุนๆ ยกๆ(นึกว่าบัลเล่ต์) ปรบมือ กระโดด ยกตัว (นึกว่าเชียร์ลีดเดอร์) แต่ละคนเล่นได้ทุ่มเทกายใจจริงๆ โดยเฉพาะนางเอกรู้สึกว่าเปลืองตัวมาก ต้องมีโดนอุ้ม โดนฉุด โดนลวนลาม

ชอบการเล่าเรื่องของเรื่องนี้มาก เรื่องย่อไป copy มาจากรัชดาลัย

มิเกล เด เซร์บานเตส (Miguel de Cerventes) ถูกนำมา ขังคุกใต้ดิน พร้อมคนรับใช้ เพื่อรอขึ้นศาลศาสนา บรรดานักโทษ ในคุกตั้งตนเป็นศาลเตี้ย ขอไต่สวนความผิด ของเขา เซร์บานเตส จึงขอสู้คดีด้วยการนำเสนอละครของเขา ที่เป็น เรื่องราวของ ดอน กีโฮเต้ (Don Quixote) อัศวิน แห่งลามันชา ผู้เดินทางผจญภัยไป เพื่อปราบอธรรม พร้อมผู้ติดตาม ชื่อ ซานโช (Sancho) ระหว่างทาง ดอน กีโฮเต้ ได้พบกับ หญิง โรงเตี๊ยม ชื่อ อัลดอนซ่า (Aldonza) ที่เขาเห็นว่า เธอคือ ดัลซิเนีย สตรีสูงศักดิ์ ผู้ที่เขาขออุทิศ ชัยชนะแห่งการต่อสู้ให้ ท่ามกลางเสียงหัวเราะเยาะของทุกคน ว่าเขาเป็นแค่คนบ้า ดอน กีโฮเต้ พิสูจน์ความมุ่งมั่น ของเขาด้วยการต่อสู้กับศัตรู ผู้เลวร้ายครั้งแล้วครั้งเล่า จน อัลดอนซ่า ยอมเชื่อว่า เธอคือ ดัลซิเนีย และพร้อมร่วม เดินทางไปในโลกแห่งความฝัน อันยิ่งใหญ่ของ ดอน กีโฮเต้ แต่ด้วยความเป็นจริง อันโหดร้าย เธอกลับถูกกระทำชำเราจาก พวกคน ต้อนพ่อจนสิ้นหวัง ในความดีและฃีวิต แต่ด้วยแรง ศรัทธาที่ไม่เสื่อคลายของ ซานโช ผู้อยู่เคียงข้าง ดอน กีโฮเต้ จนวันที่เขากำลังจะสิ้นลม อัลดอนซ่า ก็ตัดสินใจอีกครั้ง ที่จะ สานต่อความฝัน และมุ่งมั่นของ ดอน กีโฮเต้ อัศวินแห่ง ลามันช่าผู้นี้

ที่ชอบคือพระเอก เป็นทั้งผู้เล่าเรื่องแล้วก็แสดงไปด้วย เรื่องจะเริ่มด้วยการเล่าด้วยปากเปล่า(พร้อมกับแจกบทให้นักโทษอื่นๆ ช่วยกันเล่น) แล้วตัวเขาก็สวมบทบาทจนกลายเป็น ดอน กีโฮเต้ ไป แล้วพอจะจบเรื่องหนึ่ง คนแสดงทุกคนก็จะกลับไปเป็นนักโทษอีกครั้ง แสดงให้เห็นว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้เป็นการแสดงของบรรดานักโทษนั่นเอง

ระหว่างเรื่องของ ดอน กีโฮเต้ ดำเนินไปเรื่อยๆ ฉากถูกตัดกลับมาที่ มิเกล เด เซร์บานเตส และเหล่านักโทษเป็นระยะ เพื่อแสดงให้เห็นว่า พวกนักโทษ ก็กำลังตื่นเต้น และหลงไหลที่จะได้ฟังตอนต่อไป เหมือนกับพวกเราคนดูนี่แหละ

ตอนจบ ความฝันก็ยังเป็นความฝันต่อไป แต่จากการจุดประกายเล็กๆ ทำให้มีผู้ที่คิดว่าสานต่อความฝันให้แก่เขา

แล้วคุณล่ะจะเลือกมองโลกตามที่มันเป็น หรือมองโลกตามที่ควรจะเป็น