เป็นหนังที่ต่างจากเบนจามินอย่างสิ้นเชิง
เข้าไปดูเพราะว่าติดใจหน้าตานางเอกตอนได้ช้อป ทำหน้ามีความสุขได้ใจมากๆ
อ้อ! ชื่อไทย : เสน่ห์รักสาวนักช้อป ชื่ออย่างนี้สิถึงฟังเข้าท่าหน่อย
spoil เต็มๆเลยนะ
เรื่องเริ่มจากนางเอกซึ่งเป็นโรคเสพติดการช้อปปิ้งอย่างรุนแรง(จากความเก็บกดวัยเยาว์ที่แม่ซื้อแต่ของลดราคา หน้าตาน่าเกลียด) จนเป็นหนี้หัวโต นางเอกมีความฝันที่จะได้ไปเขียนคอลัมน์ในนิตยสารแฟชั่นชื่อดัง แต่พลาดโอกาสไป แถมบริษัทที่ทำงานอยู่ยังเจ๊งอีกต่างหาก โชคชะตาพาไปให้บทความที่เธอกะจะเขียนสมัครงานกับนิตยสารแฟชั่น ส่งไปถึงนิตยสารการเงินและการลงทุนพอดิบพอดี (และเนื้อความดันเป็นการเปรียบเทียบแฟชั่นกับการลงทุนด้วยนะ) ปรากฏว่าบก. นิตยสารชอบมาก และรับเธอเข้าทำงาน เธอดังเปรี้ยงปร้างจากคอลัมน์นั้น แถมยังปิ้งรักกับบก.หนุ่มหล่อด้วย
แต่อีกด้านของชีวิต การเสพติดการช้อปก็ยังเลิกไม่ได้(ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้อยากเลิกเท่าไหร่ แม้ว่าเพื่อนรักของเธอจะพยายามบอกให้เลิกก็เถอะ) แถมหนี้ยังถูกตามทวงยิกๆ สุดท้ายเรื่องก็แดง แฟนก็ทิ้ง เพื่อนก็โกรธ หนี้ก็ยังไม่ได้ใช้ ตกงานอีกต่างหาก แต่ในความโชคร้ายนิตยสารแฟชั่นที่เธออยากทำงานด้วยสุดๆ ก็มาเสนองานให้ (ทายซินางเอกทำยังไง) เธอปฏิเสธไปเพราะรู้สึกว่านิตยสารแบบนี้จะทำให้คนเป็นหนี้หัวโตแบบเธอ สุดท้ายเธอจึงตัดใจ ขายของที่ช้อปมาทั้งหมดในบ้าน เพื่อเอาเงินมาใช้หนี้ ไปขอคืนดีกับเพื่อนรัก และแฟนก็กลับมา ที่สำคัญเธอเลิกช้อปได้แล้วววววววววววว จบ.
เป็นหนังน่ารักๆ ดูแล้วอมยิ้มตลอดเรื่อง ให้ข้อคิดคือ แม้คนที่ไม่รู้เรื่องเงิน ก็มาเขียนคอลัมน์การเงินให้คนทั่วไปเชื่อได้ 555
เราสามารถนำความสามารถของเราที่ดูจะไม่เกี่ยวกัน(แฟชั่น) ที่ปรับใช้กับการทำงาน(เขียนคอลัมน์การเงินการลงทุน) ได้ และอาจจะดีกว่าด้วย แต่ต้องมีคนให้โอกาส
ปล. ชอบ logo สาวผ้าพันคอเขียวมากเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น