วันอาทิตย์ที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2552

ชีวิตง่วงงุน

ชีวิตช่วงนี้ช่างง่วงนอนเหลือเกิน เพราะต้องทั้งทำงานและเรียน แถมยังต้องดูหนัง เขียน blog อ่านหนังสือ เล่นเกม ไอ้กิจกรรมหลังๆ พยายามจะเพลาๆ ลงบ้าง แต่ก็ยังทำไม่ได้ (หรือว่ายังไม่คิดจะทำอย่างจริงจังมากกว่า) ช่วงนี้ก็เลยรู้สึกเอ๋อๆ เบลอๆ นิดหน่อย

ก่อนหน้านี้มีอารมณ์เหนื่อยไปทีนึงแล้วก็หาย ยังหาสาเหตุไม่ได้ ไม่รู้ว่าเพราะมันเหนื่อยถึงจุด peak แล้ว หรือเพราะว่าเริ่มสวดมนต์ก่อนนอนอีกครั้งหลังจากที่เลิกสวดตอนไปอยู่หอที่ลาดกระบัง แต่พักนี้รู้สึกว่าตัวเองอารมณ์ดีขึ้น ไม่ค่อยเครียด สมองมัน alert ยังไงก็ไม่รู้ เหมือนจะดี แต่บางทีก็รู้สึกว่าการที่มัน alert ทำให้ยังไม่รู้สึกตัวเท่าไหร่ว่าช่วงนี้นอนไม่พอ ซึ่งตอนนี้นับๆ ดูแล้ว นอนน้อยกว่าเมื่อก่อนเยอะ กลัวว่าจู่ๆ อารมณ์อดนอนมันจะระเบิดออกมาส่งผลเป็นอะไรสักอย่าง (ที่ตอนนี้ยังคาดเดาไม่ได้) รู้สึกเหมือนจะเริ่มเป็นหวัดอีกรอบแล้ว สงสัยเพราะนอนน้อย

เมื่อวันศุกร์ได้ไปกินข้าวกับเพื่อนๆ ลาดกระบังที่ไม่ได้เจอกันนานแล้ว ตอนไปดันเจอรถติดมาก วันอื่นไม่เห็นติด ทีจะรีบ ติดเชียว เลยลงมาเดินจาก lotus พระราม 1 ไป CTW เหนื่อย - -“

เพื่อนๆ อาจจะเปลี่ยนไปบ้างคนละนิดหน่อย แต่พอมาอยู่รวมๆ กัน มาคุยกันอย่างนี้แล้ว ก็ให้ความรู้สึกเดิมๆ กลับมา (ถึงจะรู้สึกว่าตัวเองพูดน้อยเพราะพักนี้นอนน้อยก็เหอะ) คิดถึงตอนเรียน ตอนที่ทำค่ายด้วยกัน ตอนที่ติวหนังสือกัน นั่งดูทีวีที่หอด้วยกันกับเพื่อนๆ ชักอยากจะกลับไปตอนนั้นใหม่ ไม่อยากเรียนจบเลย T^T

ทำงานแล้วเหนื่อยจัง แต่ชีวิตเราต้องก้าวไปข้างหน้าต่อไป ทำจิตใจให้สดใสไว้แล้วอะไรๆ ก็จะดีขึ้นเอง

 

ปล. ไปดู Knowing กับเพื่อนๆ แล้วก็ไปดู bolt กับน้องแฮทและน้องต้นมา ไว้วันหลังจะมาเล่าให้ฟังนะ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น