วันนี้ตอนนั่งรถเมล์กลับบ้าน เห็นข้างๆ เป็นรถตุ๊กๆ บรรทุกถ่าน เอ๊ย!! ไม่ใช่ (เล่นมุขอะไรเนี่ยฉัน) เอาใหม่ เห็นรถตุ๊กๆ มีผู้โดยสารเป็นชาวต่างชาติ 2 คน แล้วก็ได้ยินเสียงลอยมาว่า อ๊าฟเต้อ แบงค์คอก แว ยู โก (After Bangkok where you go) คุณคนขับรถตุ๊กๆ ชวนฝรั่งคุยค่ะ สำเนียงพี่แกก็สำเนียงไทยสุดๆ ไม่รู้เพราะเสียงดัง หรือเพราะสำเนียง คุณฝรั่งต้องชะโงกหน้ามาฟังอีกรอบ สรุปว่าเดี๋ยวเขาจะไป Cambodia ต่อ(ไปแอบฟังเขาอีก)
ได้ยินแล้วก็รู้สึกดีขึ้นมา ไม่รู้หรอกนะว่าคนขับเขาจะพูดภาษาอังกฤษเก่งหรือเปล่า แต่ฟังจากสำเนียงแล้วคงไม่ได้ใช้บ่อยๆ เป็นแน่ แต่ว่าเขาก็มีอัธยาศัยชวนคนนักท่องเที่ยวคุยเล่น ดีกว่าพวกเราที่น่าจะเคยชินกับภาษามากกว่าเขา พอได้ยิน Excuse me ก็คิดในใจว่า "ซวยแล้ว"
คนอย่างนี้แหละที่ทำให้เมืองไทยเป็น "สยามเมืองยิ้ม"
ปล. เมื่อวานดอกไม้ตรงทางเข้าประตูศิริราชบานเป็นสีเหลืองเต็มต้น ตัดกับสีเขียวของใบสวยมากๆ เลย แต่วันนี้มันเริ่มร่วงซะแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น